1.ไก่พื้นเมืองที่มีวัตถุประสงค์เชิงกีฬานันทนาการและเป็นอาหาร เป็นไก่พื้นเมืองที่นิยเลี้ยงกันมากที่สุดในประเทศไทย มีหลายสายพันธุ์ที่นิยมเลี้ยงได้แก่ สายพันธุ์เหลืองหางขาว สายพันธุ์ประดูหางดำ และสายพันธุ์เฉพาะถิ่น เช่น ไก่ตราด ไก่มีนบุรี ไก่หนองจอก ไก่พนัสนิคม เป็นต้น นอกจากนี้ก็มรีการนำไก่สานพันธุ์ต่างชาติเข้ามาพัฒนาด้วยในปัจจุบันเป็นที่นิยมมากได้แก่ สายพันธุ์พม่า สายพันธุ์เวียดนาม สายพันธุ์บราชิล สายพันธุ์ไต้หวัน ฯลฯ
2.ไก่พื้นเมืองเพื่อความสวยงามและนันทนาการ ได้แก่ ไก่แจ้ และไก่ป่า ไก่ประเภทนี้มีการเลี้ยงอย่างจำกัดเฉพาะในกลุ่มที่ชื่นชอบเป็นการเฉพาะเท่านั้น
3.ไก่พื้นเมืองเพื่อเป็นอาหาร เป็นสายพันธุ์ดั้งเดิมเลี้ยงปล่อยตามบ้านทั่วไปไม่เน้นการจัดการที่เป็นระบบ ปัจจุบันสายพันธุ์นี้เริ่มเหลือน้อยลงเนื่องจากโรคระบาด เพราะชาวบ้านเลี้ยงแบบธรรมชาติขาดการดูแลจริงจัง
สามกลุ่มนี้กลุ่มที่ยั่งยืนที่สุดคือกลุ่มที่ 1 คือยังสามารถเพิ่มมูลค่าเพิ่มได้มากทำให้เกษตรการผู้เลี้ยงยังมีแรงจูงใจในการเลี้ยงมีการลงทุนและพัฒนาสายพันธุ์อย่างต่อเนื่อง ตลาดก็ยังเปิดกว้างตราบเท่าที่สังคมไทยยังมีการเล่นชนไก่
วิธีการเลี้ยงไก่พื้นเมืองแบบระบบฟาร์ม มีวิธีการที่สำคัญเหมือนการเลี้ยงสัตว์ทั่วไปคือ
1.มีพื้นที่ฟาร์มที่เหมาะสม กว้างขวางเพียงพอกับระบบเลี้ยงดู ไก่พื้นเมืองต้องการพื้นที่กว้างขวางเพื่อการพัฒนาร่างกายที่แข็งแรง หากเลี้ยงแบบขังจะอ่อนแอใช้ในเชิงกีฬาไม่ได้
2.มีสายพันธุ์ที่ดี ฟาร์มที่ประสบความสำเร็จในระดับแนวหน้าต้องมีการสะสมสายพันธุ์ที่ดีเพื่อทำตลาด หากสายพันธุ์ไม่ดีมูลค่าเพิ่มจะต่ำไม่คุ้มกับการลงทุน
3.การพัฒนาอาหารในการเลี้ยงต้องเหมาะสม ผู้เลี้ยงสามารถประยุกต์เลี้ยงกับสัตว์ชนิดอื่นได้เช่นเลี้ยงร่วมกับหมู จะทำให้ไก่โตเร็วแข็งแรง แต่มีความเสี่ยงเรื่องโรคระบาดหากมีการจัดการไม่ดี ไก่พื้นเมืองจะเลี้ยงข้าวเปลือกอย่างเดียวให้ได้ไก่คุณภาพดีคงยากสำหรับยุคนี้ที่ข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมมีมากขึ้น
4.โรงเรือนที่ดีจะลดการสูญเสียจากโรคและการต่อสู้กันเองของลูกไก่และไก่วัยต่างๆ ไก่พื้นเมืองสายพันธุ์นี้โดยธรรมชาติจะดุร้ายชอบต่อสู้ ดังนั้นหากจัดการไม่ดีจะเกิดการสูญเสียไก่ดีๆ ได้ตลอดเวลา โดยเฉพาะในช่วงไก่กำลังเข้าสู่อายุหนุ่มสาวช่วง 8-9 เดือนจะมีความคึกและชอบต่อสู่กันเกิดการสูญเสียจำนวนมาก
5.ระบบป้องกันโรคต้องดี โดยเฉพาะวัคซีนต้องตรงตามข้อกำหนด เพราะไก่พื้นเมืองเลี้ยงระบบปล่อยเสี่ยงต่อการติดเชื้อจากธรรมชาติมากกว่าการเลี้ยงแบบขัง
ไก่พื้นเมืองจะยั่งยืนหรือไม่ปัจจัยหลักเลยคือ ประเพณีการชนไก่ ถ้ายังมีสิ่งนี้อยู่ไก่พื้นเมืองไทยยังจะแพร่หลายต่อไป แต่ถ้าขาดสิ่งนี้การเลี้ยงไก่จะลดลงและหมดไปคงเหลือเฉพาะไก่เนื้อซีพีเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น