ความเหมือนของการพัฒนาไก่โกวเซ้ม จักรินและส.มีสุวรรณ

เผื่อใครคิดจะเอาเป็นแนวทางในการพัฒนาไก่ชนของตนเองสร้างเหล่าของตนเองขึ้นมาสร้างแบรนด์และเอกลักษณ์ของตนเอง ดังที่สามฟาร์มนี้เขาทำกัน เพราะในความเป็นจริงซุ้มแต่ละซุ้มจะมีของดีของตนเองอยู่แล้วเพียงแต่วางแผนพัฒนาไม่ชัดเจนทำให้ในที่สุดสายพันธุ์ของตนเองไม่โดดเด่นจนบางทีก็ทิ้งไป เสียดายของดีๆ

วิธีการพัฒนาที่สามฟาร์มนี้ใช้เหมือนกันคือ
1.การสะสมสายพันธุ์ที่ดีมาตั้งต้นเหล่า ถ้าทุนเยอะก็สะสมเยอะ์ ทางลัดคือซื้อแม่ไก่ที่เคยให้ลูกเก่งมาตั้

ความเหมือนของการพัฒนาไก่โกวเซ้ม จักรินและส.มีสุวรรณงต้นเหล่า กับพ่อไก่ที่เก่งหลายตัว เช่นแม่หัวหมุนที่ ส.มีสุวรรณซื้อจาก อ.สุรพรชัย มาใช้ตั้งเหล่าสายม้าล่อรำวงเป็นต้น หรือโกวเซ้มก็ใช้แม่จากเหล่าสวนมะนาวหรือเหล่าอื่นๆ มาตั้งต้นเหล่าเป็นต้น(โกวเซ้มจะมีหลายเหล่าใช้ทุนเยอะ) ส่วนซุ้มต่างๆ ผมว่ามีของดีทุกคน เราก็ตั้งต้นจากของใกล้ตัวใช้ทุนไม่เยอะ
2.สะสมพ่อไก่เก่งที่ตนเองชอบมาทำเหล่า ในกรณ๊ซุ้มเล็กก็ใช้เหล่าที่เราเคยชนเคยชนะมาทำได้ ถ้าซุ้มเล็กใช้สองสามพ่อที่เด็ดๆ ก็น่าจะพอ
3.เริ่มต้นผสมโดยครอสบรีด คือต่างสายพ่อแม่มาเจอกัน ชุดไหนให้ผลงานดีเก็บตัวเมียตัวผู้ไว้ทำชั้นต่อไป ชุดไหนออกไม่ดีเก็บเฉพาะตัวเมีย1-2ตัว ทำครอสบรีดต่อไป ทำครอสบรีดสองชั้นขึ้นไป คือชั้นพ่อแม่ และชั้นลูก ส่วนชั้นหลานสามารถเริ่มทำไลน์บรีดได้แล้ว เช่นชั้นหลานต่างแม่หรือต่างพ่อเอามาไลน์บรีดกัน ชุดไหนเก่งจับไปผสมกับรุ่นปู่รุ่นย่ารุ่นตารุ่นยาย แล้วเก็บเหล่าที่เก่งดังนั้นเป็นต้น
4.ช่วงการพัฒนาครอสบรีด สิ่งที่ขาดไม่ได้คือไซ่ง่อนทุกฟาร์มจะเอาไซ่ง่อนที่เป็นลูกผสมพม่ามาครอสทำสายด้วย อาจไม่ใช้ง่อนร้อยเพราะเสียเวลาพัฒนา ควรใช้ง่อนม่าที่มีคนทำอยู่แล้วเลือกมาทำสายครอสให้ได้โครงสร้างด้วยเสมอ วิธีแบบนี้ใช้ชัดเจนกรณีของจักรินและโกวเซ้ม ส่วน ส.มีสุวรรณใช้น้อยกว่าสองฟาร์มแรก อย่าลืมไก่เก่งโครงสร้างต้องดีด้วย ส่วนมากมือสมัครเล่นมักเน้นเก่งอย่างเดียวลืมสิ่งนี้สุดท้ายผสมไปผสมมาได้ไก่ป่าตัวเล็กๆ เก่งแต่ไม่มีคู่ไม่มีราคา
5.การทำประวัติและเก็บรักษาสายพันธุ์ต่อเนื่องเป็นเรื่องจำเป็น กรณีเราทำเยอะ มีที่จำกัดทุนจำกัด เราก็ต้องสร้างเครือข่ายการพัฒนาแยกสายร่วมกันทำ ซุ้มเล็ก3-4 ซุ้มตกลงแลกเปลี่ยนสายพันธุ์กันร่วมกันพัฒนาจึงจะสำเร็จ
สรุปว่าถ้าจะเลี้ยงเล่นไก่ชนแบบยั่งยืนเราต้องมีการพัฒนาเหล่ากอตนเอง เราต้องรักษาเหล่าไก่เก่งตนเองให้ได้ ในที่สุดไก่เราจะขายได้มีราคา ฟาร์มจึงจะยืนอยู่ได้ ถ้าเราซื้อเขามาเล่นอย่างเดียวถึงเราจะซื้อแพงแต่การจำหน่ายลูกหลานก็มีจำกัดเพราะความเชื่อมั่นมันน้อยกว่าต้นเหล่า คนยังจะมุ่งไปที่ต้นเหล่า ที่สุดเราก็จะพัฒนาฟาร์มต่อได้ไม่ดี ถ้าไก่เราเก่งเหล่าดีคนก็จะมุ่งมาที่เราความสำเร็จจะเกิดขึ้นจากไก่เพียงตัวก็เป็นได้